Gure arimen gidariak, gure artzaiak, izena ematen dion herritik abiatuta, hau da Unanutik, ibilbide zoragarriaz gozatu genuen:
Argazkiak:
Argazkiak:
Sakana... Ergoiena.... Unanu.... Azkeneko toki-izen honek
badu esanahirik guretzat. Aurrenekoz zapaldu dugu Beriain erraldoipean den
herri ttikia 9:15ak aldera. Argi leuna. Hotz erabatekoa. Haitzari, miraz
begira. Egiaz (eta –mendi- hegiaz), ba ote horranzko sarbiderik? Aldapa latzik
bada, bego Beriaingoa! Zer da hau: Angliru, Galibier, Mortirolo?... Tamaina
hartuta, pauso ttikian, bagoaz gora. Maldaren nolakoari erreparatuta gezurra
badirudi ere, azken aldiko ibilaldietan izan ditugunak baino bidaide gehiago ditugu
gaur. Tartean, baita mendi-lasterkariren batzuk ere… eneee!!! Ordu t’erdi pasa
eman dugu ibilian –harkaitzean zabaldu bide-zidorrean gora- Unanuko Ataka edo
Lepora heltzerako. Handik, belaze gozoetan barrena, Ekialde/Hego-Ekialde
noranzkoan, San Donato baseliza aldera eta Beriaingo tontorrerantz abiatu gara.
Hogei minuturen buruan jo dugu gailurra. Eguraldiak, sanotik ederrera egin du
jira. Fresko, hala ere. Bidea desegin ondoren, otordu ederra Arbizun. Solaserako
gai-entsalada eldarniozkoa (eskizo-surrealista): Montimozzoloren 7 plazako
bugattia, Koroaren gorozkiak (“Las heces –Ezez, Noos- de la Corona”), Marketxeneko
Dorrea, Edukiontzi marroirako prestatu omeleta, etab.,… Zoratu egin al zaigu
kronikaria? Bai, apika.
Ibiltariak: Un Las-Er Mu-Lat-O
Earki bizi !!